Van praktijkprobleem naar congresprogramma
Een kijkje achter de schermen
De naambadges voor de deelnemers liggen netjes klaar, de eerste spreker neemt zijn PowerPoint nog eens door en de deelnemers druppelen langzaam binnen. Het congres ‘Eindexamen in zicht’ kan zo beginnen! Voor mij is deze dag het eindresultaat van een half jaar hard werken.
Zo’n congres komt niet zomaar tot stand. Vorig jaar kreeg ik het idee om een congres te ontwikkelen over het thema eindexamenvoorbereiding van docenten en leerlingen. Zo had ik als eindexamenleerling zelf veel last van examenstress en had ik in mijn werk als geschiedenisdocent graag meer handvatten gehad om leerlingen hierin te begeleiden. Toen ik eens rondvroeg, ontdekte ik dat andere docenten het ook lastig vinden om hun leerlingen gedurende het jaar gemotiveerd te houden en optimaal op het examen voor te bereiden. Tegelijkertijd lijken particuliere bedrijven die examentraining verzorgen, hier beter in te slagen. Deze bedrijven worden steeds populairder als klaarstoomtrainingen bij ouders en leerlingen.
Bij het ontwikkelen van een congres neem ik zo’n uitdaging of probleem in het onderwijs als uitgangspunt. Uit vakliteratuur, gesprekken met bevriende docenten en mijn eigen ervaring als geschiedenisdocent komen er vragen en problemen aan het licht en kan ik goed zien waar de praktijk behoefte aan heeft. Bij ‘Eindexamen in zicht’ was dit dus de vraag hoe docenten hun eindexamenleerlingen op de beste manier voorbereiden op het eindexamen.
Tijdens het vooronderzoek maak ik het eerste conceptprogramma. Waar heeft onze doelgroep behoefte aan? Wordt dit een verdiepende of zeer praktische dag? Voor ‘Eindexamen in zicht’ heb ik gekozen voor lezingen en subsessies. Het examen is voor elk vak verschillend, dus om aan te sluiten op de behoefte van zoveel mogelijk eindexamendocenten krijgt de middag verschillende praktische subsessies voor taal-, mens en maatschappij- en exacte vakken. Het plenaire ochtendprogramma kan dan onderwerpen behandelen die voor docenten van alle vakken een uitdaging vormen.
Daarna ga ik in gesprek met verschillende trainers en experts. Zij vertellen mij aan de hand van hun praktijkervaring nog meer over het onderwerp: wat zijn de belangrijkste vragen? En waar liggen problemen als het bijvoorbeeld gaat over studievaardigheden, plannen en uitstelgedrag? Samen met deze sprekers verdiep ik ieder programmaonderdeel. Waarmee gaan we aan de slag in de subsessie over eindexamentraining voor talen? Hoe sluiten we goed aan op de andere lezingen en subsessies zonder dat er overlap ontstaat? Wat kunnen we in een sessie van twee uur behandelen? En hoe zorgen we voor een goede balans tussen inhoudelijke verdieping, praktische opdrachten en aandacht voor de praktijkproblemen van de deelnemers?
Zodra we het programma, de sprekers, de datum en locatie rond hebben, ga ik aan de slag met het maken van folders, website, mails, advertenties en het aanvragen van accreditaties. Zonder deelnemers is er immers geen congres en ik wil dat zoveel mogelijk mensen geïnspireerd raken om hun onderwijs verder ontwikkelen. Dat is gelukt: we hebben veel deelnemers kunnen werven. Enkele maanden later is het tijd om de naambadges klaar te leggen, de eerste spreker te helpen met zijn powerpoint en deelnemers welkom te heten. Het congres ‘Eindexamen in zicht’ kan bijna beginnen!
Suzanne Veldhuis-Agterberg werkt als congresontwikkelaar bij Medilex Onderwijs
